Baan Jan Thai

Baan Jan Thai,

Wij zijn inmiddels geland op onze nieuwe locatie ‘Baan Jan Thai’ waar we vijf dagen zullen verblijven.   Een mooi Guesthouse in een piepklein plattelandsdorpje 7 kilometer ten zuiden van Doi Saket, genaamd Baan Mae Jong. De eigenaar is Jan, een man uit Reusel en zijn vrouw Aoe (ooh) een Thaise. Super aardige mensen, en Ooh  spreekt Engels en  een paar woordjes Nederlands en verder 1 Nederlands zinnetje is erg toepasselijk,  “ je lult te veel”.  En dat  klopt precies als Jan begint met praten,  dan is er geen houden meer aan.
Als we dit zitten te typen, is het inmiddels al weer de  laatste zaterdag in Thailand, waar we op ons eigen balkonnetje van ons eigen huisje aan ons ‘eigen’ rijstveldje met op de achtergrond het Thaise gebergte, ons zelf al weer prima thuis voelen.

We hebben dus “Flight of the gibbon” overleefd.  Zie ook bijgevoegde filmpjes waarin Lilian de langste tokkelbaan van Azië met zijn 800 strekkende meters zonder blijk van enige angst trotseert.
Dit was weer populair gezegd, super gaaf.  
We werden weer netjes bij ons hotel opgehaald, om met een ritje van ruim een uur, boven in de bergen  in het regenwoud te belanden.   Na het invullen van onze laatste wilsverklaring (vrijstelling van alle  aansprakelijkheid door  de organisatie), het aanmeten van ons ‘tuigje’ en helm werden we met het busje naar de eerste tokkelbaan gebracht.  Hier kregen we een korte veiligheidsinstructie, terwijl we op de achtergrond iemand zagen aan het begin van de eerst  tokkelbaan, die het bijna in zijn boks deed van de schrik, en op hangende pootjes terug naar het busje werd gebracht.
Net als vorige keer, was e.e.a. Direct vertrouwd en veilig.  De rest van ons groepje, twee Amerikanen en drie Thaise mensen hadden net als wij dit vaker gedaan.  Voor iedereen was die hele lange van 800mtr, toch weer een super-ervaring.
Tweede hoogtepunt, was toch wel de baan, waarbij je op je rug ipv je buik werd vast gemaakt, om vervolgens een soort van vrije val te maken, en het tokkelen te  belanden in een net waar je zelf weer uit moest klimmen tot op het platform in de boom.
Tijdens de tocht hebben we ook weer de drie aanwezige Gibbons gezien.  Na de tocht hebben we nog een lunch gekregen, mochten we even bij een tempel en waterval kijken, om vervolgens terug te worden gebracht naar Chiang Mai.
Onze laatste avond zijn we in het hotel gebleven, omdat je daar super heerlijk en gezellig kunt eten.

Gisterochtend werden we volgens afspraak om 10 uur opgehaald door Jan Stappaerts en zijn vrouw Aue (Ooh).
Jan kwam met de  scooter en zijn vrouw met de auto ivm de koffers. Vervolgens zijn gezamenlijk  naar het centrum gereden, om daar de te huren Scooters op te halen.  Hier hadden we een kleine tegenvaller.  Het verhuurbedrijfje (een hollander uit Drenthe) wilde percee  onze paspoorten als onderpand.  Hier waren wij het niet mee eens.  Als alternatief vroeg hij een borg van 25000 bath per scooter. Dit is ruim 600 euro per scooter !!
Dit werd dus geen deal met deze nukkige tukker.
We gaven Jan aan, dat we het hier bij wilden laten, en ons ook wel op andere manieren konden vermaken.  Aan hem was duidelijk te zien, dat hij dit heel jammer vond.
Vervolgens heeft zijn vrouw ons naar de accommodatie gebracht.  Deze voldoet aan alle verwachtingen.  De prettige aanwezigheid van Jan en Aoe zorgde er direct voor dat we ons hier thuis voelden.  Jan kan immers behoorlijk goed en gezellig buurten.  
Zoals we van te voren al via internet hadden vernomen, konden hij en zijn vrouw super lekker Thais koken.  Niets  was minder waar.  Het was echter veel te veel voor ons,  inclusief soep en een toetje voor 250 bath,  zo’n 6 euro.

Vanochtend vernamen we van Jan dat het hem toch was gelukt om twee scooters te regelen, bij bevriende Hollanders die een weekendje de bergen in gingen.
Na het ontbijt werden we door Aoe met nog 4 anderen  die ook die kant op moesten, in een klein autootje naar Bo-San  gebracht.  Een toeristisch plaatsje waar de Hollanders woonden.  Jan volgde met zijn scooter.
Hier kregen we twee prima 125cc scooters, die wel weg wilden.
Na een bakje koffie bij de Hollanders,  hebben we wat rond gelopen in BoSan om vervolgens terug te rijden naar Jan, en daar onze fietshelmen op te halen.  Er is immers een helmplicht, waar overigens niemand zich iets van aan trekt.  Onze fietshelmen zijn trouwens veel beter dan de gemiddelde scooterhelm hier in  Thailand,  waar scooteren blijkbaar toch niet geheel zonder risico is, omdat de gemiddelde Thai, de verkeersregels niet helemaal hanteert  zoals het eigenlijk de bedoeling is.  Om enig risico te vermijden, krijgt dan ook vrijwel iedereen voorrang van ons.
Het eerste ritje van zo’n 8 km ging prima, we hebben immers de nodige Thaise wegervaring opgedaan.  Hierna zijn we 15km verderop bij Doi Saket gaan lunchen, in een tentje waar we eerder tijdens de fietstocht ook prima hebben gegeten.  We konden de weg vinden, als of we hier elke dag rond reden (met een klein beetje hulp van de TomTom op de telefoon).

Bij terugkomst in het dorpje, vielen we eigenlijk met ons neus in de boter.  Het was er groot feest.  Er werden twee nieuwe giga-grote leeuwen aan de ingang van de tempel van het dorpje met een hoogwerker op sokkels geplaatst.  Dit heeft voor de lokale mensen grote betekenis, en word met veel ceremonieel en zang en dans gedaan.  Het is dan ook het hele weekend feest in het dorp. Toen we weg wilden gaan, kwamen we jan tegen, welke ons mee terug heeft genomen naar de festiviteiten, en ons mee nam tussen de Thaise mensen waar ook zijn vrouw aan het helpen was.   Dit was toch weer een bijzondere ervaring, die we waarschijnlijk nooit meer zullen mee maken...

Afijn, zojuist ons buikje weer helemaal vol gepropt met het Thaise lekkers, en nu op ons terrasje aan het uitbuiken.
Waarschijnlijk zitten de kilo’s die we er vorige week hebben afgetrapt, er weer gewoon aan.

Morgen gaan we met de scooters naar o.a. De hotsprings (warmwaterbronnen) in de bergen, en mogelijk ook nog ff kijken bij de festiviteiten in het dorp...

Maar dat zie we morgen  dan wel weer.
Dit is ook het meteen het typische van het leven hier op het platte land.  Er word eigenlijk niets vooraf gepland of afgesproken.  Men leeft hier zoals het komt.
Eigenlijk best wel gemakkelijk....

Dus in het volgende verhaaltje lezen we wel, wat er is gekomen...

Groeten uit het nog immer warme Thailand.

Lilian & wilfred